ساخت و اصلاح غشاهای مورد استفاده در سیستم دارورسانی کنترل شده

here, we report analysis of in vitro and in vivo drug release from an in situ formulation consisting of triamcinolone acetonide (tr) and poly(d,l-lactide-co-glycolide) (plga) and the additives glycofurol and hydroxyapatite nanoparticles (ha). we found that these additives enhanced drug release rate. we used the taguchi method to predict optimum formulation variables to minimise the initial burst. this method decreased the burst rate from 8% to 1.3%. plga-ha acted as a strong buffer, thereby preventing tissue inflammation at the injection site caused by the acidic degradation products of plga. characterisation of the optimised formulation by a variety of techniques, including scanning electron microscopy, x-ray diffraction, differential scanning calorimetry, and fourier transform near infrared spectroscopy, revealed that the crystalline structure of tr was converted to an amorphous form. therefore, this hydrophobic agent can serve as an additive to modify drug release rates. data generated by in vitro and in vivo experiments were in good agreement in situ forming implant (isfi) membranes are one the best technique for long term release of hydrophilic drug substances which are high soluble and high permeable. in this study, buprenorphine isfi membrane was developed and the release was modified by tween 80 and surfactant. moreover, the physicochemical properties of prepared membranes were characterized using drug release study, dsc, xrd and sem technique. drug release rates from isfi membrane exhibit a non-monotonic pattern, depending on dense structure or a porous structure membrane. tween 80 can be an attractive additive for modified release rate of drug from plga-based membrane drug delivery systems. tween miscibility into the rg752h polymer is higher than rg752s and it is because of interaction between polyether head group of tween and carboxylic acid head group of rg752h but for both polymers was limited. the pore sizes of membrane from rg752s without tween 80 are nearly the same as that with tween 80. the slower solvent diffusion rate resulted in a denser structure with rg 752s. this study also investigated the preparation of sirna–loaded, dotap-modified plga nanoparticles and subsequently the chemical and structural characterization and revolved around sirna added to the nanoparticles during the preparation, in the primary water phase of the double emulsion. the advantage of adding the sirna during the production stage, as opposed to complexation with pre-formed nanoparticles, is that the sirna is assumed to be encapsulated inside the nanoparticle matrix. the incorporation of increasing amounts of the cationic dotap into the plga matrix results in reduction in particle size and pdi. the encapsulation of sirna is also markedly affected by the presence of dotap in the polymeric matrix. the encapsulation of sirna is increasing with the addition of dotap until a concentration of 10 - 15 % (w/w) dotap after which the encapsulation efficiency is again decreasing. the increased encapsulation might be explained by electrostatic interactions between cationic dotap and anionic charges present on the sirna backbone. increasing the dotap concentration causes glassy state and increasing the stability of modified nanoparticles. در این کار تحقیقاتی در شرایط آزمایشگاهی فرمولاسیون آهسته رهش داروی تریامسینولون با استفاده از پلیمر زیست تجزیه پذیر (plga) poly(d,l-lactide-co-glycolide) مورد مطالعه قرارگرفت. مشاهده شد مواد افزودنی glycofurol و hydroxyapatite nanoparticles باعث تغییر در میزان رهش دارو در طول زمان میشوند. با استفاده از روش تاگوچی شرایط بهینه فرمولاسیون به منظور کاهش رهش ناگهانی دارو پیش بینی گردید. با استفاده از این روش میزان آزادسازی ناگهانی دارو در ساعات اولیه از 8% به 1.3% کاهش یافت. ترکیب plga-ha شبیه به یک بافر قوی عمل کرده و از التهاب در محل تزریق که ناشی از تجزیه پلیمر میباشد جلوگیری بعمل می آورد. خصوصیات فرمول بهینه شده با استفاده از روشهای دستگاهی مختلف نظیر x-ray, dsc, ftir, sem مورد مطالعه قرار گرفت. این بررسیها نشان میدهد شکل کریستالی تریامسینولون در این فرمولاسیون به شکل آمورف تغییر یافته است. نتایج حاصل از مطالعه بر روی موجود زنده بخوبی نتایج آزمایشگاهی را تایید میکند. غشای ایمپلنت درجا تشکیل شونده (isfi) یکی از بهترین روشها برای آزادسازی دراز مدت مواد مخدر آبدوست است که حلالیت و نفوذ پذیری بالایی دارند. در این مطالعه، رهش بوپرنورفین با استفاده از غشاء isfi و بهبود داده شده با توئین 80 مورد بررسی قرارگرفت. علاوه بر این ، خواص فیزیکوشیمیایی غشاء با استفاده از dsc، xrd و روش میکروسکوپ الکترونی مشخص گردید. میزان رها سازی دارو با توجه به ساختار بسیار متراکم یا غشاء متخلخل که در حضور توئین 80 تحت تاثیر قرار میگیرد بسیار متفاوت است. امتزاج توئین به پلیمر rg752h بالاتر از rg752s میباشد و آن را به دلیل تعامل بین گروه عاملی polyether از توئین و اسید کربوکسیلیک rg752h است. اما این امتزاج پذیری برای هر دو پلیمر محدود است. اندازه های منافذ غشا از پلیمر rg752s در حضور و یا عدم وجود توئین 80 تقریبا یکسان است. این مطالعه همچنین به بررسی روش تهیه نانوذرات plga اصلاح شده با dotap برای رهش sirna می پردازد. سپس خصوصیات شیمیایی و ساختاری نانوذرات در طول آماده سازی و حین افزودن sirna به فاز اولیه امولسیون دوتایی تشکیل شده بررسی میشود. استفاده از این روش برای اضافه کردن sirna در طول مرحله تولید، که برخلاف روشهای متداول پس از تشکیل کمپلکس این کار انجام میگیرد، این است که در این روش فرض میشود sirna داخل ماتریکس نانوذره محصور شده باشد. افزایش اختلاط مقدار dotap کاتیونی به plga در ماتریکس باعث کاهش اندازه ذرات و pdiمیشود. میزان بارگذاری sirna نیز بطور چشمگیری با حضور dotap در ماتریکس پلیمری تحت تاثیر قرار میگیرد بطوری که افزایش غلظت dotap تا 15 - 10 درصد وزنی باعث افزایش بارگذاری sirna و بیش از آن باعث کاهش بارگذاری میگردد. این افزایش ممکن است بدلیل فعل و انفعالات الکترواستاتیک بین dotap کاتیونی و sirna آنیونی باشد. افزایش غلظت dotap باعث ایجاد حالت شیشه ای و افزایش پایداری نانوذرات اصلاح شده میگردد. تولید نانو ذراتی بر اساس پلیمرهای زیست سازگار و زیست تخریب پذیر برای رهش پایدار sirna و توسعه استفاده بالینی امیدوار کننده است. هدف از این مطالعه بررسی توانایی تری هالوز، ساکاروز و مانیتول برای تثبیت نانوذرات plga اصلاح شده با dotap برای رهش sirna در حین فرایند فریز درایر میباشد. خواص این نانو ذرات با استفاده از روشهای pcs, sem, dsc, x-ray مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت، میزان اثر sirna آزاد شده از نانوذرات در خاموش کردن فعالیت ژن در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. داده ها نشان میدهد که مانیتول باعث حفاظت نانوذرات در فرآیند خشک شدن میشود، و هچنین این نانوذرات تولید شده به آسانی در حضور آب مجدد سوسپانسیون میشوند. مانیتول ضمن تمایل به اتصال از طریق گروه عاملی به dotap شکل کریستالی خود را حفظ میکند. هچنین نانوذرات تولید شده قدرت خود را برای خاموش کردن فعالیت ژن در شرایط آزمایشگاهی پس از فریز دراید شدن حفظ میکنند که اثر kosmotropic این فرایند را تسهیل میکند.